GÖÇEBE SEVDAM

Ötelenmiþ sevdalara aðlar melekler
Gardiyandýr zaman
Rehin tutar onlarý gizemli mabetlerinde
Bir acem þalý örterim zamanýn üzerine
Alýrým cebinden altýn anahtarýný
Yorar beni göçebe sevdam…

Ahþap bir dað evinde beklerim seni
Sevdadan hüküm giymiþim
Yüreðimden zincirli
Hâkim, kýrmadan kalemi der ki;
Müebbede çevirdim cezaný, iyisin hadi…
Kurþuna dizerler çocuk düþlerimi
Bez bebeðimi arar, aðlarým
O zaman anlarým büyümem gerektiðini

Yýldýzlar kaybolur birer birer
Dýþarýda korkunç bir fýrtýna
Alabildiðine gök gürler
Ateþ sönmeye yüz tutar
Önce korkularýmý atarým ocaða
Sonra da hasretimi
Ateþ canlanýr
Birden kapý aralanýr
Geliverirsin apansýz
Ellerin buz, yüreðin kor ateþ
Kirpiklerimde tatlý bir telaþ
Eririm gözlerinde yavaþ yavaþ
Özlemlerimi sunarým sana yürek dolusu
Yudumladýkça ýsýnýrsýn
Tutup ellerini, derim ki;
Býrakýp gitme beni bir daha,
Onunla baþ baþa
Baþým dertte bu göçebe sevdamla

Naime ÖZEREN / 2010 Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: