...BU KİM? BEN KİMİM?..

Hayat bir ileri, üç geri giden, kýsýrca kör bir döngücün içinde
Kapýlýda verdik bir kez, þu sevda denilen yok edicinin o seline
Sana ben ki gülüm, caným, ruhum, aþkým da can çok derdim
Uðruna þiirlerde yazdýmdý, üzüntülerde, savaþlarý da verdim.

Aðladýydým da, sevindim de, içtenliklerle hepten umutlandým
Hayal kýrýklýklarýna da, ölesiye alaylara da, çokça uðratýldým
Uðrunu caným, ummanlarý verdim sinede sana, deryalarý da
Gönüllerde çalýndý, dost kalpler de kaldý, onca ayakaltlarýnda.

Sokaklarda el ele sevgimizle de olduk, düþ kýrýklýklarýnda da
Daðlara mý çýkmadýk, kardelen mi demetlemedik, o sunuþ da
Hüsranlarda ve yanlýþlýklarda aniden yanýþta, külde oluverdik
Gönüller de açýlýp, tümden çýkarlara da kapýmýzý kapatýverdik.

Yaðmur altýnda da sarýldýk, öpüp koklaþýverdik, kucak kucak
Çiçekler de yaðdýydý o saçlarýna, hep acýlar içinde de yandýk
Gecelerimiz de oldu, gün batýmýyla çok sisler puslarda çöktü
Seherleri de vurdurduk bu saçlarýna, uðruna güneþte doðdu.

Yanýlýnca aðlanýldý, sevindik güldük de, senin o hain gözlerde
Bir ömür yoklarý da oynadýk, hayatlarýmýzý açtýk, bu sevilerde
Bahçeler, evler, villalar, çokça saraylarý da yaptýk ve de yýktýk
Tüm tabularýmý hayranlýkla, sana delirircesine bir bir býraktýk.

Eller uzatýldý, eller çekildi, birliktelik kuruldu, hüsranlarla bitti
Gelinlikler de, adýna halaylar da düðünde kuruldu, yoklara gitti
Evler döþenip, yuvalar mý kurulmadý, sana ocak mý yakýlmadý?
Daha caným senle ben, ab’ý hayatý ya içtik, ya da içemedik ki.

O kadýn da sen deðilsin bu aþkta, hiç mi hiç de sen de o deðilsin
Hayallerim de nerede? O ateþinle sen güzelim, sen de geridesin?
Karþýmdaki olan çirkinlerin çirkini, bir hissizliðin tek yumaðý
O narinlikler nerede, neden bu sertlik, nedir ki bunun oymaðý?

Aþkým, caným, gülüm, ciðerparem, sultaným da, o aþk nerede?
Nerede? O canýmýn cananý, bu da kimdir ki? Ben de nerelerde?
Hatunum, evimin kadýný, güllerin gül’ü aþkýn ocaðýmda ayýpça
Nerede hayallerim, umutlarým, hayatýmýn o güneþi de kayýpça.

Bir zamanlar, tüm yüreðim ile vermiþtim sana ben her bir þeyimi
Þimdi de tüm nefretimle kusaraktan veriyorum, her türlü þeyleri
Al alacaðýný da tek git benden, koy yakamý, beni de yýkýkta býrak
Mahallenin pis çöplüðündeki, bir tek çiçekte artýk bana çok ýrak.

Ellerim boþ, ömrüm boþ, kalbim de çaresizlikte, boþça senelerde
Yeter ki! Var oluþluðum bende kalsýn, garip olan bu bedenimde
Gerçek kirlilik de bu benliðimde bulandý, yok ki berrak o aydýnlýk
Bu kim ki? Ben kimim? Hayatým da nerde? Bu da nasýl bir karanlýk?

(10.04.2010)AZAP...

Sosyal Medyada Paylaşın: