Düşlerimin Kırılgan Çanağıyla

Düþledik, gerçekleþmesini istemediler.
Elleri göklere dayanan aðaçlarýmýzý kestiler.
Yýldýzlarýmýzýn kuþyuvalarýna ýþýk olmadýðýný söylediler.
Biliyorum çocuk, güpegündüz karartýldýk.
Yorgun adamlarýn yüzleriyle gölgelendik.
Umursama, ben güneþ emdim bahar tanrýlarýnýn gözlerinden.
Düþlerimin kýrýlgan çanaðýyla sana da getirdim gökyüzümden.
Ýçebildiðin kadar iç çocuk, doyasýya aydýnlýk.

Ýstemedik, bize Allah´ý þart koþtular.
Ak duvarlardaki yeþil mushafla korkuttular.
Mahallenin delisini sana cinli gösterdiler.
Biliyorum çocuk, günahlarla kuþatýldýk.
Hatýrlama, ben kanat ýsmarladým kuþlara.
Düþlerimin kýrýlgan çanaðýyla sana da getirdim cesaretimden.
Uçabildiðin kadar uç çocuk, dörtyanýn cennet.

Büyümedik, küf tuttu saatler ve boþa döndü takvimler.
Mevsimdýþý soluk meyveler gibi tadsýzdý bütün gerçekler.
Kekremiþ diller hazýrladý bizi hayatýn telaþýný sürdürmeye.
Biliyorum çocuk, nedensizdi yaþadýðýmýz hüzünler.
Bana öyle bakma, yolunu gözlediðin gemileri dayadým kapýna.
Düþlerimin kýrýlgan çanaðýyla sana da getirdim denizlerimden.
Yer, gök ,su senin, özgürsün artýk.







Sosyal Medyada Paylaşın: