Buz yataklarda uyuttuk hasretin ateþini. Ellerimizden kayýp giden zaman saçlarýmýza ak sürdü hesapsýzca. Ýçimizde yeþil tuttuðumuz sevgi beyaz yýðýnlarda inatla açan, asi kardelen þimdi. Güneþin tüm renklerini sabrýmýza çözdük. En çok kýzýl gecelerin içinde sessizce birbirimize öldük. Kuðuya eþlik eden nilüfer süzül rüyalarýmdan içeri götür karþý kýyýdaki yarime beni. Yýldýzlar sevdamýza pusula; ne yöne dönsem YAR ne yöne dönsem sevda var. Meltem esintilerine gizlenmiþ yarimin manolya kokusu çeker beni sislerin içine ýslanýr ruhum çiylerden ýslanýr çorak yüreðim. Ah!! Birde tutsa ellerimden hain kader! Bitirse hasreti kökünden ilerlese günler mutlu sonumuza doðru. O zaman iþte seni sevmek ölmeye deðer. Ölmeye deðer.
ALEV YAVUZ 08/04/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.