ÇOCUKLUĞUMDAKİ YAĞMURLAR

Yaðmur yaðarken çocukluðumda,
Sýðýnýp bir aðacýn altýna;
Doya doya seyrederdim ,
Toprakla buluþmasýný.
Öyle severdim ki
Yapraklarýn hýþýrdamasýný.

Bir taraftan üþür,
Bir taraftan ýslanýrdým.
Huzur doluydu yüreðim,
Her þeyden tad alýrdým.

Kucaðýný açmýþ
Beklerdi toprak.
Yaðmur zaten ona hasret.
Bir sarýlma, bir sarýlma ki
Sormayýn.

Þimdi yok bunlar.
Otobüs, okul, ekmek, aþ...
Deðerini bil çocukluðunun arkadaþ.
Yaðmurun altýna gir de
Islan keyfince.
Büyüyüp aþýk olmayý bekleme...

Sosyal Medyada Paylaşın: