Gecenin ayazý ilikleri titrettiðini sanýrken Yalnýzlýðýn tiz kahkahasý sardý zifiri. Ýnledi rüzgâr böyle acýlar iyice yaþlandýrdý beni, diye... Gün, aðardýðýndan utandý, Gölgesi büyük geldi kederin güne Ve ilmek ilmek dokudu ruhun ýstýrabý güneþe dertleri... Birden kararacak sanýldý yerle gök Ýçtimaya çekilir diye düþünüldü canlý cansýz mahlûkat.
Derin bir sessizlik... Heyhat ki ne heyhat! Güneþin þavký Sardý dünyanýn yerini göðünü, Vurdu þu karþýki teneke çatýlý evin tek odasýnýn camýna Haydi, dedi... Haydi açýn gözlerinizi!
Bir kimsesizlik kendine geldi bu sesle Saklayarak elindeki tiner torbasýný... Bir seri cinayetin sanýðý kalktý sindiði köþeden Düþlerindeki mutluluðu koyup ceplerine Gömüldüler þehrin göbeðine ezerek ýþýðý. Bir çocuk aðladý þu konaktan açým diye Bir sütanne koþar adýmlarýný sýklaþtýrdý...
Bin telaþýn içindeyken þehrin limaný Dalgalar kahkaha attý sizle dalga geçtim diye Ve gömdü tüm düþleri batýk gemilerin kamaralarýna.
9.4.2010 SERAP DEMÝRTÜRK / SERAP HOCA
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.