Ağlayanın Bulunmaz

Ne zaman gülmeye çalýþsam bir an için
Bir engel çýkýyor karþýma gülemiyorum
Hep aðlamak geliyor içimden
Yaþamak için bir neden bulamýyorum...

Hepten sersefil oldum ekmeðe tuza
Öylesine bir yokluk içinde kýtlýk kýran
Ýnsan olmak bu mu söyleyin Allah aþkýna!
Ne yana gidersem gideyim
Her yaným duman...

Küçük, küçük hesaplarýn peþinde koþuyorlar
Büyük, büyük insanlar
Oysa her birisi birer kodaman
Büyütmüþler benlerini suratlarýnda
Sen de kim oluyorsun
Onlar da kimmiþ der gibi
Bakýyorlar suratýmýza
Ben de kim oluyorum
Yanlarýnda
Kasým, kasým kasýlan
Ya da günden güne
Dar aðaçlarýna asýlan...

Bak iþte “ben” de “beni” kullanýyorum istemeyerek
Tek baþýma bir “ben” miyim dünyayý deðiþtirecek
Hayallerim suya düþmüþken elimden
Ve akýn, akýn bozgunlara uðramýþken bedenim
Gel de benim yerimde ol
Dayan dayanabilirsen ...

En iyisi ölmek diyeceksin tümüyle
Ya da býkmadan usanmadan
Yaþayacaksýn hayatý
Hiç kimseyi düþünmeden
Komþun açmýþ
Açýktaymýþ
Seni hiç ilgilendirmeyecek
Sen mutlaka tok yatacaksýn
Ve vicdanýný söküp atacaksýn yerinden
Karýþmayacaksýn el alemin iþine...

Dönüp, dönüp gerilere bakmadan
“Nerden geldim
Nereye gidiyorum” demeden
Yýllar yýllarý kovalarken
Yolun sonunda da olsan
Deðiþen bir þey olmayacak
Aklýnda
Fikrinde
Hep köþeyi nasýl dönerim diye
Düþüneceksin...
Para pul etmeyen þeyler için
O batasýca kafaný yormayacaksýn
Çalmak mý çalacaksýn
Rüþvet mi alacaksýn
Adam kayýrmak mý
Kayýracaksýn
Ayrýmcýlýk yapmak mý iþin
Ayýrmak mý evladýný anasýndan
Ayýracaksýn
Futbol takýmý tutar gibi tutacaksýn
Siyaset en tuttuðun takýmý
Ve o takýmýn baþkanýnýn
Altýna yatman mý gerek
Yatacaksýn aslaným
Yatacaksýn yiðitim
Yatacaksýn benim efe minem
Yan gelip yatacaksýn...

Evvel Allah
Sonra senin takýmýn baþkaný
Ananý da mý al getir diyecek sana
Alýp götüreceksin ananý
Anan gitmek istemiyor mu
Tutup kolundan
Zorla götüreceksin
Gerekirse iktireceksin ananý
Hem sevabýný kazanacaksýn
Hem günahýný...

Yoksa nerede kalýr senin insanlýðýn
Gelen bir tekme vurur
Giden bir tekme
Ýstersen sürüm, sürüm sürsünler seni
Ýstersen emek, emek emekletsinler
Sen dayday durmaya çalýþ koçum
Sen dayan
Dayanabildiðin kadar
Saðmal ineðim
Düþme yerlere
Yýkýlma sakýn...

Hep yaþa zaferinle
Son sürat seferinle
Ve taþ kesmiþ kalbinle
Uyuþuk bedeninle
Soyulmuþ kazlara dön
Ýstersen günde beþ vakit deðil
Her gün kýrk vakit kýbleye dön
Ne sesini duyan olur
Ne halini gören olur
Bir inayet yetiþmez imdadýna...

Ýþte böyle geçsin gitsin yýllarýn
Ben saydým saygýlýydým
Ben sevdim sevgiliydim
Ben aðladým
Ben güldüm
Bu oyunlarý bile, bile
Ben sardým bu baþýma
Bu belalarý
Ve ben öldüm bile
Diyemeden kendine
Ýktirip git bu diyardan
Aðlayanýn bulunmazsa
Bulunmasýn ardýndan...

Fevzi Cahit
Ozanca/Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: