Ay dönümlerinde kýrký çýkmadan
Lacivert sessizliðin
Yanýlmýyorsun beyaz renkli kelebek
Ölüm yitirmeyecek sendeki güzelliði
Topraða ulaþýrken beyaz tenin
Bir duru suya karýþýr görünmez olur rengin
Sonra yaný baþýnda buluþur
Ruh ve gizem
Bulutlar uzak yolculuklardan dönerken
Gökkuþaðý taht kurmuþtur
Kanatlarýna yeniden
Gamzede gamzedir güzelliðin
Sorma bana
Senden uzak þehirdeki bahar çiçeklerini
Kiremitli evler
Yaný baþýna almýþken beyaz güvercinleri
Sarp kayalýklar gökyüzünün karanlýðýnda
Çýlgýn dalgalarla kayalara çarpmak
Acýlarý ötelese de
Düþle yýkanan yýldýzlar kayýp düþerken
Kaybettikleri ýþýðý ödüyor gözlerim
Her bakýþ simsiyah
Seslerle anlattým bilinmezlikleri
Yitirilmiþ sevincin düþünü çizdim
Eðer yeniden baþlayabilseydi
Bir martýnýn sesinde
Göçebe olmadan bir dalganýn týnýsý
Ay düþünce sulara
Sonsuzluðun uçurumlarýnda
Karanlýk yeni sevgilerle aydýnlanacaktý
Ama/ þimdi..
Haykýrýþlarýný duyuyorum
Süzülüyor kalp atýþlarýmýn arasýndan
Derinlere sevdam
Uçuyor amaçsýz
Býrak güneþin ýþýðý sarsýn bizi
Olgunlaþýrken gül fidanlarý
Yeniden masallarda günahsýz..
2010..