Ýsyaným sükûtta,ucunda yeller,
Estikçe baðrýma sýzý yaðýyor.
Muhannet yürekte tuttuðum eller,
Durmadan gönlüme hicran saðýyor.
Efsunkâr hülyada dalýnca derde,
Çekilir gözlere efkârdan perde,
Þafaðýn geceyi öptüðü yerde,
Ufkumdan her sabah hasret doðuyor.
Yýllarca peþinden koþturdu beni,
Ümit rüzgarýnda coþturdu beni,
En yüce daðlarý aþtýrdý beni,
Attýðým her adým taþa deðiyor.
Al götür yüreðim gittiðin yere,
Kül eyle nârýnda kendine göre,
Gönlümden sevdaya çaðlayan dere,
Zulmünde ömrümü her ân boðuyor.
Nedir bu gönülden çektiðim çile ?
Verdiði zulmeti görmüyor bile,
Aklýmdan geçenler gelirse dile,
Umutsuz gözlere kasvet yýðýyor.
Gittikçe yüreðim aþktan soðuyor..
Salih Keteci ........... 08.04.2010......... Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.