Erte Mevsimler

d/izlerim
ezile ezile geçiyor zamanýn içinden
yalancý baharlar taþýyan
kýþ güneþi sýcaklýðýnda düþler/im


akþama batacak olsa da
diridir özlemlerim...


güvercin kanatlarýna tutuþturulmuþ
gülümsemelerin
ardýna sýðýnýrken
her seferinde erte mevsimlere
gebe durur bekleyiþlerim...



hüzne bulanmýþ g/özlerimin gölgesi
seni beklerken!..
ha kül ha güz rengi ellerim

neye dokunsam yangýn!..

günü uyandýran karanlýðýn boynu bükük hala
kokunun sindiði duvarlarým ýslak


yýldýzlar kanrevan
vurulur ay

gitgide büyüyen yalnýzlýk ortasýnda
bir yaným su bir yaným toprak

adýmlarýmsa rüzgar ...


dur bekle!..

seni vermedim daha
sonsuzluða

daha çok var yâr!

gözlerime oturan karanlýðý
aðaran güne asmadan

gidemezsin!..


Ýzmir/2010



Sosyal Medyada Paylaşın: