sen gittin...ben bittim!

eskiden buse çiçekleri açardý suratýmda
en güzeli de dudaklarým da açardý!
bakýþýmý sevdiðini söylerdin
gülerdim,
gülüþümü de severdin.....

artýk kalmadý hiç biri
senin ardýndan bakýþým da gülüþüm de gitti
o gün her þey bitti
sen gittin...
ben bittim!

kendi ellerimle götürmüþtüm seni
daha önce de gidiþlerin olmuþtu
ne bakýþlarýmý ne de gülüþlerimi almýþtýn yanýna
ufak bir çanta alýp, veda etmeden giderdin
çok geçmeden geri dönerdin
ama o gün, buz gibi sesinle veda edip gittin

o gün bavullarýný hazýrlarken sen
ben ölmeye çalýþmýþtým
ölmedim ama bavullarýný taþýdým tren garýna
sen de iki bavul dolusu eþya
ben de bir tren dolusu hüzün almýþtým yanýma...

tren garý hep mezarlýk gibi gelir bana
tren gelir herkes orada
tren gider çesetler kalýr ortada
hepsinin hikayesi farklýdýr ama; ayrýlýk var orta da,
koyuyor insana..
Sosyal Medyada Paylaşın: