Hiç düþündün mü uyanan baharla, Çiçekler renk,renk açmýþ aynada! Aþk ve þevk içinde, Nakýþýný kim iþledi gergefinde? Çiçeklerle çelengine yazdý adýný, Sergiledi dünyaya nev baharýný, Boþalmýþ kabýndan rayiha! Kaç kez tanýk oldu bu uyanýþa dünya, Bay ram yaptý yýldýzlar, Taht ta çýkardýlar Ayý, mehtaba çevirdiler semayý, Melekler okudu ayet ayet duayý. Zikirdeydi tüm çiçekler Türlü renglerle þafak söküyordu. Uyanýn diyordu kuþlar, Vaktinde uyanmazsa uyuyan, Menzile ulaþamaz hiç bir zaman.
Þükran Beþýþýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.