MEVSİMLERDE TAŞIMAZ YIKILMIŞ UMUDUMU

Ölümü anlatmayýn, defalarca tattým ben
Çýðlýðýný duyarken yýrtýlýrdý sabahým,
Kaç geceyi uyuttum, bu yaralý döþümde
En acý ayrýlýklar takýlýrken peþimde
Sonsuzluða taþýnmýþ payýma düþen ahým.

Yalnýzlýðýn þarkýsý bir bana çalýnýyor
Karanlýk köþelerde damlýyor yüreðime,
Kapýlýp gidiyorum yüksek bir uçurumdan
Korkunun ecel teri boþalýrken anlýmdan
Zaman vuruyor yine, düþlerim lime, lime.

Hasretin dokuduðu ayrýlýðýn türküsü
Bir benim yüreðimde böyle arþ’a vuruyor,
Ezelden beri durgun ezelden beri yorgun
Bu kýsacýk hayatým dertlerime mi vurgun,
Yalnýz kalan ruhumu hangi akýl koruyor.

Yokluðun savaþýnda þaha kalkýp dirensem
Ümitlerim nedense sabahsýz gecelerde
Zalim kesilir sanki boðazýmda ki nefes
Acý bir çýrpýnmayla duamda tüten bu ses
Yaþamanýn sözcüðü tükenmiþ hecelerde.

Kiralanmýþ aklýmla varlýðýn peþindeyim
Saatlere sýðmýyor içimdeki yangýnlar
Küçük hesaplar vurmuþ, ince duygularýmý
Kim sona erdirecek, sonsuz korkularýmý
Saadet dolu anlar bir bana mý dargýnlar.

Ah gençliðimi alan dünyalýk koþuþturma
Ateþinde savurdun bu yýlgýn vücudumu,
Küllerin arasýnda boðulurken feryadým
Gölgeme bile sinmiþ, ýstýrap adým, adým
Mevsimler de diriltmez yýkýlmýþ umudumu.



Nevzat TAÞKIRAN
06-04-2006








Sosyal Medyada Paylaşın: