...DİYORSUN Kİ AŞKIMI VER...

Dedim ki can;
Sen niye, neden kapýmdasýn?
Beni niye seviyorsun ki, daim tepemdesin.
Binlerce baykuþlar öterken, hayatýmda
Fýrtýnalarda yerle yeksanken bedenim
Yüreðim sellerinde, boðum boðum boðulurken.
Depremlerce sarsýlýrken geleceðim…
Bende var olan seni, alýþta ne edeceðim?
Yok ki geleceðim...

Kýz sen
Yalvarýrým söyle!
Neden?
Sen diyorsun ki bigânem

“Bende emeðin inci… Ýnci… Oya... Oya.
Çok ama çok, yýllarca
Üstüme titredin, sen var ya
Dokudun bedenimden, yüreðime kadar...
Ýndin ruhuma onardýn, emeðinde bende, daðlar
Topraklardan... Göklere dek, çýkarttýn baþým
Sen beni, güvenlerle büyüttün, hiç korkmadým
Benim sýrtýmý daðlarca dayadýðým, güvenimdin
Demir kapýmdýn benim açýlamayan”...
“Sevmeyi öðrettin, vefayý, tutkunluðu”...

“Sen caným, bana can dostluðu
Ýçimin içine ýlýk ýlýk akarak, tüm þefkatinle
Hayatý”... “Hakka adanmayý, gösterdin
Bir bedende, iki kiþilik yaþamý öðrettin”
"Sen, içimin içinin içinde, ancak tek sen yeþereceksin
Kadýnlýðýmý bana, tek hissettiren sensin"…

O zaman, hakkýmý ver mi
Diyorsun gülüm sen bana?
Neyi be kýz söyle... ALLAH aþkýna.

“Sen bana demedin mi ki? Canan”.
“Ýlki emektir, sonra güven, sonra sevgi ve dostluk,
En sonunda, gerçek aþk gelir demedin mi? Can
Dostluða dek yaþattýn
Bana, aþkýmý ver
Ver
Ne olursun!
Aþkýmý”

Kýz, çok mu istiyorsun aþkýný?
Canýmýn cananý, kalbimin ölümsüz hatunu...
Sen bilir misin? Hayatýn kördür yolu
Kýrar elini kolunu
Ruh çöker, figanlarýn patlar, kapar yolunu
Hislerin haþinleþir, kýrar eþini dostunu
Çekilmez olur hayat
Kara dumana bulanmaktýr aþkýn sonu…

“Diyorsun ki; Evet, emekten dostluða kadar getirdin
Verdin bana... Her bir þeyi türlü...
Türlü...
Geride, hissedip doyasýya tek aþkýmýz kaldý
Ben, sende benliðimi buldum, beni sende yaþadým...
Tüm mutluluklarý... Özümleyerek an... An...
Tek geriye kalan
Kýyma aþkýma!
Yaþayamadýðým, tadamadýðým o, kavuþtur beni aþkýma...
Ver...
Aþkýmý… VER bana”!

(06.04.2010)AZAP…


Sosyal Medyada Paylaşın: