karma karışık bir beyin, son baharı yaşayan gözlerim.. bunlar sevdiklerime son sözlerim. mustafahebip
karma karışık bir beyin, son baharı yaşayan gözlerim.. bunlar sevdiklerime son sözlerim.
Ölüm kadar zordu gözlerin Ne benim oldular, ne aklýmdan çýktýlar. Son kadehlerim oldun bazen Bazen yeni bir sigarayý yakýþ sebebim Þimdi ellerinden uzak olduðum kadar uzaðým kendimden, Hiç bitmemiþ siyah beyaz bir puzzle gibi hayat Parçalarý birleþtirmeye korkuyorum Bitince sen çýkarsýn diye titriyor ellerim. Ölüm kadar zordu ellerin Ne benim oldular, ne aklýmdan çýktýlar. Ayrýlýk þarkýlarý oldun bazen Bazen buralardan kaçýþ sebebim Þimdi beyazlar dans ediyor saçlarýmda Seyretmediðim siyah beyaz bir film gibi hayat Seyretmeye korkuyorum Bitince sen çýkarsýn diye dinmiyor gözlerim Ölüm kadar zordu gidiþin Ne benim oldun ne aklýmdan çýktýn.
aðladýkça gözler yaþlanýyor seni düþünüyorum saatlerce gözlerim yine sulanýyor beni anlamak o kadarda zor deðildi biliyorum bana hak vermiyorsun kelimeler bitince bakýþlarda buluyorsun gözlerimin esrarengizliðini ve sadece beni anlatýyorsun aðlayan birini gördüðünde yaðmurlar seni anlatýyor yapraklar beni sen yaðmur gibi soðuk ben yapraklar kadar sararmýþ sonbahar yalnýzca bizi anlatýyor...
ÖLÜMÜM YAKIN DOSTLARIM...
ÞAÝR: MUSTAFA HEBÝP Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafahebip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.