Bir bebek düþünüyorum, yürüme hevesinde,
Adým atýyor, sonra öteki, sürüyor mücadele,
Hayatýn baþýndaki azim ilerleyen zamanda,
Hýrsa dönüþebiliyor, bazen aksi olsa da…
Öyle ya da böyle, hayat bir þekilde geçiyor,
Ýstesek de istemesek de kader aðýný örüyor,
Önemli olan doðru kulvarda ilerlemektir,
Ömrün bu son deminde boþa kürek çekmemektir…
Dünya bir serap gibi, bir göründü bir yok oldu,
Ufukta parlayan güneþ ömrün sonunda soldu,
Geçen gün yahut asýr, ayný kapýya çýkar,
Böyle gözüküyor sonsuzluktan okunanlar…
Bir dede düþünüyorum, ömrünün son deminde,
Usulca yerinden kalkýyor, hedefi nereye?
Kalkýncaya kadar aklýnda ne varsa gitti,
Ýkinci adýmdan sonra hedefsizce ilerledi…
Kendimi düþünüyorum, ömrün neresindeyim?
Belki ortasýndayým, belki de sonundayým,
Her durumda bir gün kaldý önümde, gerisi yalan,
Ne giden fayda eder, ne de elimizde kalan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.