mavi bir denizin ortasýndayýz sýrt üstü uzanmýþýz kollarýmýzý açýp suyun üstünde göðe bakýyoruz kýmýldamadan ben býrakmýþým herþeyi karada sýrf senin için çýkmýþým tünelimden elindeki el fenerinden ötürü..
seninle ben hep nedense hep mavi, hep deniz, hep su üstünde uzanýp kollarýmý kocaman açýp göðe bakýp bakýp dururken birlikte oluyoruz.
ve hep senin ellerinden birinin benim saçýmýn tellerinden birine çarpmasýyla baþlýyor herþey!
bittiðimiz yer göðün hep en mavi yeri oluyor.. o mavi ben senden gittikten sonra bile nedense artýk baþka bir renge dönüþemiyor!
ve sen her seferinde renk daðarcýðýmý altüst edip öyle gidiyorsun...
servetaltinbas Sosyal Medyada Paylaşın:
servet altinbas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.