Kimsesiz bir liman Kýyýya vurmaz dalgalar bu limanda Ufuk görünmez Unutulmuþ güneþe inat günün müdaimi bir gece Ve sýrtýný kendine dayamýþ bir gölge
Mevsimlerin uzaðýndadýr bu liman Ne güller açar kýrmýzý, pembe Ne kelebekler gezer çiçeklerde
Hayaller yasaklýdýr bu limanda Gözler bakmaz gözlere Eller dokunmaz Saçlar koklanmaz bu limanda Koklanamaz
Sessizlik vurur yumruðunu masaya Ýç dýþa eþit olur Uyku akar sokaklardan Ayaklar kaçar, ses duyulmaz Keþke sokaðýna çýkar keþke sokaðýndan dönüþ Pes etmiþ titreyiþler Kabullendiðince bükülmüþ bir boyun
Gökyüzünü kim boyamýþ siyaha bilinmez Düþünceler ayný renktedir hep Bir damla beyaz görünmez Bu limanda anýlar candýr Öl denilmeyle ölünmez
Yorulur beklemekten, umutsuzca umutlanmaktan Kaçar gecenin bir yarýsý bu limana Çöker bir keþke sokaðýnýn köþesine ruhum Baþka yerde aramayýn dostlar Sabaha kadar ben o köþede otururum Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.