Dünya yüz ölçümü büyük olduðu halde, Neden küçük görünür gözümüze? Bizimmiþ gibi karýþ karýþ paylaþýrýz topraðýný, En büyük parça bizim de olsa, Küçüklere gelir sýra.
Hayat ne kadar da kýsa oysa, Bu da aslýnda hep aklýmýzda. Ama azimle koþarýz, Bir armut için hala.
Korkumuz hep kaybetmek mi? Bize kalmaz telaþý mý? Yoksa hiç elde edememek mi?
Elde etmek için istediklerimizi, Düþünmeyiz hiç kimseyi. Eee kardeþlik, dostluk mesajlarýmýz hani? Yoksa onlarý kediler mi yedi? Ah bu kediler ah! Doyuramadýk ki…
Bak, fare ekmek ararken, Onu kedi yedi. karga aðzýný açadursun, tilki peyniri çoktan sindirdi. Ýþte bizi nefis bu hale getirdi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavisel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.