Öykün

Öykün

tuttuk aramýza yatýrdýk kar sesli...
konuþma aptal
donuyorum
uçurumlarýma buz daðlarý doldurdun
içi boþ
kabaca yoksul
gereksiz orkestrasyonundum
çýðlýksýz kuþ kalabalýðý
tuttun vurdun
kanadý rüzgarý en sevenini
hadi kurtar kendini
yalansýz yaþamak dediðin için...

bütünümle yarýyým
tümlerim biçare
sadece acýlarým çok sesli
gözlerini mýzýka sanýyordum
kirpiklerin kanattý dudaðýmý
bakýþlarýnýn sesini duymanýn bedelini
ödedim kanayarak
üç gün üç geceli
kendine gelemedi yataðýmýn kýrýk ayaðý
terkedilmiþ kirlilerim
ucu kalkýk ayakkabýlarýmýn sol teki
bütünümle yarýyým diyorum þapþal
doða kesmiþ ortadan bizi
hayat gömleðime yakýþmýyor
sensizlik kravatým
boðuluyorum
resmiyetinden bana küfrediþinin

bütün varlýklarý düþündüm tek tek
apartman balkonlarýnda çamaþýr mandallarýna
yeþil ýþýmasýna pollayanalý otlarýn
gözlerimi nasýl oldu da bulamayýþýmý
sen olmayýnca coðrafi anýlarla dolu kitaplarýmda
bütünümle yarýyým diyorum anlamýyorsun
kalan yarýmý da kesiyorsun
bütünleyerek acýlarýmý
yorgun kantolarýmý býrakarak
aðaçlý yolumdan çekiliyorsun
sözcüklerimin düþtüðü yerden
kimse geçmesin istiyorum
çünkü orda sen varsýn
bu senin öykün...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
Sosyal Medyada Paylaşın: