BİR GÜN
Ýnsana verilen her þey ödünçtür,
Zamaný gelince geri alýnýr.
Aksini düþünmek nede gülünçtür,
Oysa her þey fani, baki sanýlýr.
Her þey bize ödünç, her þey emanet,
Zamaný gelince alýnýr bir gün.
Ebedi zannetmek açýk cehalet,
Aksini zanneden yanýlýr bir gün.
Öyleyse bu savaþ, bu kavga neden?
Ne bu mal mülk bizim, nede bu beden,
Bakýn ne götürdü mezara giden,
Orada her þeysiz kalýnýr bir gün.
Dünyada olan her þey dünyaya ait,
Hiç þüphe yok bunda, ilmende sabit,
Muradý Ýlahi geldiði vakit,
Ecel kapýlarý çalýnýr bir gün.
Çekilirler kabre, dost düþman gider,
Kimi mutlu kimisi piþman gider,
Dünya ötesine yalnýz can gider,
Hakikat yurduna varýlýr bir gün.
Orada yüce bir divan kurulur,
Zerre gözden kaçmaz, hesap sorulur,
Herkese hakkýnca damga vurulur,
Vataný asliye salýnýr bir gün.
Kimi cehennemlik, kimi cennetlik,
Kimisi izzetlik, kimi zilletlik,
Þefaate layýk kimse ibretlik,
Yaralý kalpleri sarýlýr bir gün.
31.03.2010…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.