KIRGINIM
En nihayet insaným, kýrýlmamak lüksüm yok,
Þu koskoca dünyayý, dar edene kýrgýným.
Bin parçaya bölündüm, kýrýk, çýkýk, çatlak çok,
Cennet gibi gönlümü, nâr edene kýrgýným.
Suyuna sel karýþmýþ, eðrinin de düzünde,
Kirlenmiþ bir vicdan var, birçoðunun özünde.
Gülerken gül açardý, gariplerin yüzünde,
Tebessümü unutturup, har edene kýrgýným.
Arýnýn peteðine çomaðýný sokarak,
Havamýzý kirletip, pislik gibi kokarak,
Cemiyete ters düþüp, insanlýktan koparak,
Tansiyonu yükseltip, bar edene kýrgýným.
Söz söylemek hakkým yok, hududunu bilene,
Ýnsan hâli ola ki zaruretten dilene,
Alýn teri, göz nuru kazanýrsa kime ne?
Yoksullarýn sýrtýndan kâr edene kýrgýným.
Fazilet, yere düþtü, kin ve nefret yükseldi,
Sevgi saygý kalmadý, hýrsýzlýk yalan geldi,
Dostluklarýn dibini dostum diyenler deldi,
Derdi, gamý, çileyi yâr edene kýrgýným.
Daðda domuzu eksik, ne kaygý var ne keder,
Milyonluk serveti var, az diye isyan eder,
Ömrü yaralý gibi; ne harabat ne heder,
Edep erken bilmeden, zâr edene kýrgýným.
30.03.2010………Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.