Paydos
Nefesin gece gece kokuyor
Bana geliþinse bir mahrem havasý
Öyle çok çamurlaþmýþým ki içimde
Acýlarým bile bir düzen tutturamadý
Belki daha çok çapalamak gerek içimdeki senleri
Toprakla kök daha fazla batmasýn diye karanlýða
Diyelim ki kara tahtadaki yorgun bir tebeþir iziyim
Diyelim ki sönmek üzere olan bir yýldýzda, rengi yitmiþ bir yapraðým
Diyelim ki denizin içinde son günlerini sayan bir balýðým
Diyelim ki birazdan daðýlmak üzere olacak bir bulutum
Diyelim ki artýk direnemiyorum gözlerindeki esaretime
Ne diyelim daha
Ne desek daha
Ne diyelim ki burnuma konan her kuþu gülümseyerek selamlasam
Ne diyelim ki bir tepeden bir tepeye tek adýmda atlasam
Ne diyelim ki ruhum tomurcuklansýn üþenmeden mavi mavi
Ne desem kurtulurum bu bitkisel yaþamdan
Sanki
Sanki hiç gücü kalmamýþ bir dal parçasýnda
Birazdan tozlaþacak bir kancanýn ucundayým
Yudumladýðým her anýmýz mideme oturuyor
Aðzý kapalý bir kavanozda nefessiz bir insan taneciðiyim
Ben coþkuya doðru kaçmak isterken
Ruhumdaki tasma beni geri çekiyor
Bu sanki-lerimi sakla
Sonra lazým olacak sana
Bak iþte yine bir çýrpýda doldurdum kabir defterimi
Geriye ölecek bir þeyim de kalmadý neredeyse
Sen kaygýlanma ben öderim yaþadýklarýmýzýn kefaletini
Sen kaygýlanma avucumda sönmemiþ bir mum aðacý var daha
Ýþte yaþadýklarýmýzýn tevellüdünden mütevellit
Paydos artýk sana
Birkaç duygu zamaný istirahat hatýralarýmýza
Ama yine de
Nefesin gece gece kokuyor
Bana geliþinse bir mahrem havasý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.