Yine hafakanlar bastý bu gece beni, Kýyametler kopuyor yüreðimde. Gayri duramam… Çýktým, Karanlýðýn üzerine doðru yürüdüm… Gökte Zühre’yi aradý gözlerim. Bana hep sevgiyle gülümser. Bu yüzden adýný sevgi koydum, Zühre’m…
Yýldýzlar üzerime yaðarken, Sanki bayýlacaðým bu tesirden. Birden düþlerime arsýzca giriverdin sen. Hayalin karþýmda belirdi, kulaðýmda sesin. Uzandým ama tutamadým, Beni benden alýp kendimden geçiren, Damarlarýmda akan zehirsin sen.
Þimdi kokmuyor güller, neredesin? Suyun yukarý aktýðýný gören mi var? Gönlümün sana düþmesi için eðil. Bil ki aþkým yukarý olmuyor meyil.
Ahmet Bektaþ
Seslendiren ve videoyu hazýrlayan sevgili Sevinç Ýnal’a sonsuz teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Bektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.