ERENLER AĞACI

Köye her gidiþimde ilk O görürdü bizi.
El sallardý çok uzaklardan....
Burçlar üzerine dikilmiþ bayrak misali,
Kup kuru daðlar üstünde si mgeydi O...

Yaz sýcaðýnda kutup rüzgarlarýyla
Serinletirdi kavrulmuþ bedenlerimizi.
Hoþ geldiniz,güle güle der gibi,
Yapraklarýyla selamlardý köye gelip gidenleri...

Baþýmýzda kavak yelleri,
Dilimizde sevda türküleri,
Koþardýk gölgesine.
Ýyi bir dinleyiciydi,
Sýrdaþtý o ,tüm gençlere....

Bende sevdiðim kýzýn ismini
Ýlk O’na söyledim yüzüm kýzararak.
Sanki özlemleri bitirecekmiþ gibi,
O’nun gölgesinde yaktým ilk sigaramý.
Orada yazdým ilk mektubumu sýkýlarak.....

Ýlk dileðimi orada tuttum.
Dilek aðacýna baðladým mendilimi.
Ne olur Allah’ým dedim,
Çok seviyorum iþte,
Alýn yazýma yazýver sevdiðimi....

Karþýlamadý bu gidiþimde.
Vefasýz deðildim ya,
Nedenini sordum soruþturdum...
"O yandý "dediler.
Bir yakýnýmý yitirmiþ gibi dondum.....

Ýçin için bir hafta tütmüþ dumaný.
Var mýdýr O’nu yakanýn imaný ?
Dökselerde suyu üstüne
Küsmüþ bir kere dönmemiþ yaþama.....

Dostlarýna küsermiþ insan
Küskün gitmiþ Erenler Aðacý.
Yaþ kalan bir kaç dalýyla göz yaþý dökmüþ.
Taþýdýðý sýrlarý yinede vermemiþ ellere.
Sýrlarýyla birlikte kül olup gitmiþ...
Küllerini rüzgarlar savurdu.
Yanan o deðil benim anýlarýmdý.
Anýlarým þimdi öksüz kaldý......

_______ MEHMET ASLAN _______

Sosyal Medyada Paylaşın: