Yoktu., Þu sessiz gecede þöyle alabildiðine haykýran Kýsýk gözlerimde belli ki bir þeylerin isyaný içindeydim Geçmiþi anýyordum dopdolu Bu günse.., Neþeden hayattan eser yoktu. Sevdiklerim yoktu, duygularým yoktu. Hani ya ? Neredeydiler ? Bir zamanlar delicesine yaþadýðým o günler Umut dolusu yarýnlar mý gizlemiþti yoksa Yoksa bir adým ötesi uzaklýkta hayal miydiler Piþmanlýðýmý savuruyorum gökyüzüne Parçala parçalayabilirsen.. "Boþ ver" de Diyebilirsen.. Ýçten bir gülüþe özlemli Huzursuz duygularla baþbaþayým Þuracýkta çöküverdi umutlarým Kimi ah etti, Kimi of çekti, Kimisi ölüp gitti.. Ýþte yalnýzlýk Ýþte yoksunluk S a t ý y o r u m ! Var mý alan ..? Yoktu, Y o k t u ...
KATRE Sosyal Medyada Paylaşın:
Sernur Kekik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.