Aydın Sıkıntısı

çýðlýðý tekrardan bileðime düþüren bu azgýn bu bilinemezlik yüklü acýmasýz dünyanýz
içine tükürdüðüm bu kaldýrýmlardan ne bir umut var ne bir ses beni gökyüzüne buluþturmaya
tesellimi þimdi küfürlerimde arýyorum

senin de onun da içine edeyim o dengesiz dünya düzeniniz
beni yerden yere vura vura içimden akan bu irin þimdi gözyaþlarýnýz olsun
elime fikrime tutuþturduðunuz bu dünya bu küre þimdi sizin olsun: ben istemem
yapýp yapacaðýnýz dolandýrmak-aldatmak-yanýltmak

içimden þimdi korkunç bir sitem çýksýn her bilmem necinize
yeniden yeniden yepyeni yýkanmýþ yýpranmamýþ bir kavramla ben çýkýncaya dek
içimden alýp götürün bütün gençlik hayallerimi
bana biraz hüzün biraz sinir biraz dargýnlýk býrakýn

ne de olsa yýpranmama, içinden çekip yakýnmama ne bir ses ne bir soluk vereceksiniz
siz de beni anlayamacaksýnýz herkesin herkesi anlamadýðý gibi
en çoðu süs yaparsýnýz hayatýnýza i mgelerimi-kafiyelerimi-hayallerimi yani þiirimi
beni mutlu sayarsýnýz, âþýk sanarsýnýz

gözünden öpeyim senin, elinden, bacaðýndan: benim sevdiðim, sevmeye uðraþtýðým
haydi beni koyma bu çetref dünyanýn çirkef insanlarýna
gayrý mutlu etsin beni “umut” dolu dünya
dünyamýz olsun yeni ufuklara bezenmiþ yenilikler, anlayýþlarla dolu
ellerinden, gözlerinden her uzvundan

peki siz, yine beni asarsýnýz daraðacýnda, astýðýnýz gibi yüzlercesini
kafanýzý koyar bir doðrultuya ilerlersiniz, sürersiniz kör dünyanýzý
oysa “sen” beni al, harmanla, büyüt ellerinde
gayri mutlu olsun “umut” dolu dünyamýz
açan halkýmýzýn, yinelenen sözlerimizin ve doðan yeni fikirlerinmizin emekleme patýrtýsýnda
Sosyal Medyada Paylaşın: