...SEZGİLER...
Sezgiler, ölü bedenimizin, hislerimizle aniden köz uyanmasýdýr
Ýçlerden dürter birden ölümüne, iþte o diye, hemen de ruhun ýsýnýr
Bir rüzgârýn, belki de nefesindi, sevi ile içimdeki o an yankýsý
Belki de özlemindi, daðlarca senin içinde, çýlgýnca aþkýn gül takýsý.
Ýþte o anda, sen birden benim her þeyim oldun, beynimin içine çakýlan
Ateþ oldun büyüdün, cehennem olup kavurdun, yaktýn bedenimi acýmadan
Depremlerce derinlerden sarsýntýyla girdinde, yýktýn o dünyamý güzelim
Kanýma gizlerinle giren külünü dahi, kazýyýp içimden sökemedim.
Deniz kenarýnda fýrtýnalar oldun, taþlara yorgun çökmüþ o zül halime
Azap iþledin, hiç çýkmasýn diye, derince gömdün acý ile yüreðime
Dalganla nakýþ nakýþ kayalara vurarak iþledin, belleðimden kazýdýn
Çalkantýlar yarattýn yüreðimde, bitirdin beni, yýkýp tarumar býraktýn.
Ýçimdeki dinmeyen hain sýkýntýndan, dikenlerden yorgan döþek yaptým
Gül suyu ile yudum her yerimi, kokunu da bir türlü hiç çýkartamadým
Ses oldun da çýnlattýn kulaklarýmý, aþkla adýmý defaten söyleyerek
Ýnim inim inleyip aðladý! O zalim yüreðinde varlýðým delirerek…
(30.03.2010)AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.