Hepimiz Adem’in torunlarýyýz elbette,
Ezelden geliyoruz, yolculuðumuz ebede,
Geldiðimiz ve yürüdüðümüz yol belli,
O halde bizi yoldan çýkartan unsur neydi…?
Ýnsanoðlu masumdur, yaradýlýþýnda vardýr,
Melekler de masumdur, onlar da sadýktýr,
Yoldan çýkan biri varsa onun adý þeytandýr,
Hem kendisini hem de bizi aldatmaktadýr…
Bu bitmez hikayedir, sona kadar sürecektir,
Uyarmak için peygamber de gelmeyecektir,
Ýç sesimizi dinlersek orada çok mesaj vardýr,
Yaradýlýþ özelliðimiz böyle bir olgunluktadýr…
Sorular birikiyor zihnimde, soruyorum ben de,
Neden yoldan çýkýyor insanlýk bu özelliklerle,
Þeytaný suçlamakla kolayýna kaçmak aynýdýr,
Bunu yapmakla insanoðlu kurtulamayacaktýr…
Hak yolda yürüyor olmakla sona ulaþýr insan,
Hak’týr bizleri bu yolda kamil olmaya yönelten,
Bilgiyle donanmýþtýr zihin gelen ahir zamanda,
Böyle kemale ereceðiz mutlaka, burada ve orada…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.