YOKLUĞUN

Yokluðun cehennemin öbür adýdýr
Üþüyorum kapama gözlerini
Ahmet arif
Yokluðun cehennemdir içimi kemiren
Býrakýp gitmek
Gitmek ya da ölmek
Hiçbir farký yoktur içimizdeki ayrýlýklarýn
Zulamda resmin kalýr
Ve
Ben
kör kuyuya düþerim
sýrtýmda senden kalan kabil’in aðýrlýðý
Hangi kervan beni çýkaracak kuyudan
Hangi gönüle sultan edecek.
Hangi rüya zindandan sana getirecek
Nerdesin ?
(…………………………..
………………………………
Artýk senden kalan
Git…..
Zaten her giden kendi sesinden
Kendi seferinden
Ve yüreðimden damarlarýma akan sensin
Biliyor musun?

Yokluðun cehennemdir
Kayýp hayallerin çýrpýnýþlarý
Hep sus diyorum
Sus kimseler duymasýn
Öleceðimden deðil sevdamdandýr susuþlarým
Anlýyor musun?
………………………………………….
Yokluðunla deðiþti bu þehrin tüm geceleri
Artýk farklý yüzlerde ayný ýþýklar duruyor
Gözlerimde hep ayný siluet
Ve sýrtýmda ki ihanet
Kabil’in Habil’e
On kardeþin Yusuf’a ihaneti deðil ……
Býraktýðýn yerde topraða gömüldü inançlar
Çarmýha gerildi bu coðrafyada sana ait bütün anýlar
Daraðacýnda yýllarýn verdiði bütün elemler
Bir bir asýldý.
Görüyor musun?

Artýk ellerim buz kesti sevgili
Nefesim ýsýtmýyor çýplak bedenimi
Nefesim yetmiyor haykýrmaya
Kime sýðýnsam nafile
Bir enkaza dönüþtü senden kalan her þey
Geride býraktýklarýný görmeye gel
Gel bak
Tanýyor musun?




Sosyal Medyada Paylaşın: