Kızıl Bir Tufan

gün ýþýðý kalbime çöreklenmiþ mahþer
þakaðýmýn ortasýna saplý bir çocukluk öyküsü
sert bir baþkalaþmanýn içinde uykularýmý hoplatan
bir okul zili
geri dönmeyiþin sokaklarýma...

diretiyorum iþte kýzýl bir tufan bu
dumanlý bir mart öðlesini geçe
ve kalbim son çýðlýðýný atacakmýþ gibi
sendelerken sensizliðe

önümde bildirisi perdeleri güneþe kapalý
siyaha yakýn bir çarþamba
sýrýtkan
nazlý
çýðrýþýyordu kuþlar seyrek saçlý aðaçlarda
sen bunu bilemezdin
bilemezsin
hiç bilemeyecek misin? ...
ve korkarým ki göçebe yalnýzlýðým
kan gibi oturacak bir gün
gözbebeklerinin nahoþluðuna

kavak aðaçlarý huzurludur
her zaman
bir ýrmaðýn yarýnýný düþünmeden
sýcak bir aðustosu yararak
usul usul akýþýnýn kenarýnda
ve ben
kimseciklerin düþünmediði
düþlemediði
açýk toprak rengi bir akþama doðrulukta
kývrýlýp sonsuz bir uykuya dalacaðým
seni unutmaya çalýþtýðým bir çocuk parkýnda
çipilleniþli ve öpülmeye asla alýþmamýþ kirpiklerini
yuman sen olacaksýn
uyuyan ben
ömrüm beni unutacak
ben seni unutmayacaðým...




Kaðan Ýþçen



Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur
Sosyal Medyada Paylaşın: