UYUYUP UYANMAK GİBİ

Arada bir þöyle, düþünüyorum da,
Yýllarýn çilesini çeke çeke yaþlanýyor insan.
Yaþanmýþ günlerimi, þöyle süzüyorum da,
Ne buldum k,i ne umayým hayattan.

Kimler mutlu oldu hayatta, bilmiyorum ama
Bana hep çile yaþattý, þu fani dünya.
Ben de tutunmaya çalýþýyorum, hayat dallarýna ama
Biliyorum, ben de yorulup göç edeceðim,
Þu yalan dünyadan,
Bir bilinmeyene doðru, baþka bir âleme.

Hayat acýmasýz, yaþam çok güzel,
Her beden solacak, olacak gazel,
Bir daha yaþanmaz, yaþanmýþ dünler,
Bir bakmýþsýn, yolun sonu gelecek.


Ve, uyanacaksýn, rüya bitecek,
Mezar taþlarýnda, baykuþ ötecek,
Ýnsan doðar, büyür, yaþar, ama
Bir gün gelecek, ömür bitecek,
Uzun ömrün sana, kýsa gelecek,
Uyuyup, uyanmak gibi…..
Mart 2009
Yakup KARACA

Sosyal Medyada Paylaşın: