BEN
Adana ilimiz ilçemiz Kozan,
Kozan daðlarýnda büyümüþüm ben.
KARACA Yakup’um bir garip ozan,
Okçular köyünün si mgesiyim ben.
Çamdere Köyü’nün gülü okçular,
Gelen giden bu gülleri kokular,
Yiðitler atýný pýnarda sular,
Yiðidin atýnýn yelesiyim ben.
Gurbet ellerinde geçiyor ömrüm,
Belki de sýlama dönerim bir gün,
Sevdiðim sevmedi edildim sürgün,
Seven sevdalýnýn çilesiyim ben.
Þu mahzun garibin gülmedi yüzü,
Matem içindedir çaðlýyor gözü,
Sazý olmayanýn söylenmez sözü.
Aþýðýn sazýnýn telleriyim ben.
Okçular Köyü’nün hayat damarý,
Þýrýl þýrýl buz gibidir pýnarý,
Pýnarý bekliyor koca çýnarý,
O koca çýnarýn dallarýyým ben.
KARACA Yakup’un söyler dilleri,
Aðaçlarýn çiçek açar dallarý,
Kývrýla kývrýla gelir yollarý,
Okçular Köyü’nün yollarýyým ben.
Eylül 2008 Yakup KARACA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.