Koparýr zamaný lokma lokma siluetinden eylül
Gözlerim ýska kalýr yaþamýn kenarýnda
Sonra
Güçsüz bir hiçlik
Dolanýr yaný baþýmda
Çaðrýþtýrýr yine saatler
Ýç çekiþlerimde demlenen ayrýlýðý
Seslenince uzaklardan
Çocuk yalvarýþýndaki yalnýzlýk
Göremiyorum
Baþak tanelerinin yaðmura boyun eðiþini
Kýrýk çizgilerinden koparken þimþek girdaplarý
Sarýyor yine alacakaranlýðý bulut kümeleri
Dökülüyor hayallerim
Bir
Bir
Düþerken her parça uykusuzluðuma
Saltanatý devrilir gururla belirginleþen krallýðýn
Gamsýz duvarlarýn düþle yýkanan piþmanlýðý
Acý çýngýraðý gibi sallanýr
Tül ardýndaki þeffaflýk gibi
Artýk..
Yaþamýn yüzü
bu yolda
Son bakýþ
Son aldanýþ
Yalnýzlýðý kararmýþ bir kuþla kanat çýrpan delilik
Tanýmaz yüreðimdeki kýpýrtýlarý
Oysa
Dokunmuyorum titrek yapraklarýnýza
El pençe
Yeþeren hesaplarýnýzda
Yok olmuþluðun kökleri yazýlýr
Þimdi gidin hüzün ormanlarýnýn rüzgarlarý
Beni almayýn
Bir gölgeyim artýk
Þafaklara dökülen
Kayýp bir eylül sabahýnda
2010..