söyleyin;
önce sevmeyi öðrensin o çocuk
sonra gelip çalsýn aklýmý
ben birisi öz/ gerisi üvey
tam bin hayal büyütmüþüm
sabrým saðýr/ umudum uyuþuk
gücüm yok… bilsin
kaderimin kumaþý saten deðil keten;
açýlmýyor/ buruþuk...
izmir’imin kordonboyunda dizi dizi
el ele bir sürü aþýk...
güzel gözlü kýzlar/ iri gönüllü gençler
bense bir kadeh rakýnýn dibinde
sýzý sýzý...
eridi eriyecek bir buzun yazgýsýna karýþýk;
gülüyor ve sövüyorum
adamýn çok sevilenine
hele bir de bunu bilenine
avuç dolusu ölü topraðý serpmiþim
daha saçýnýn teline dokunmamýþ þu ellerimle
o þimdi bir rüyada ki pembesinden alýna
alnýndaki çizgiden
kara basan ayaklarýna dek bir kibir
düþünün/ bol geliyor o dev bedene
o’nda aðýr bir uyku/ bende bir uykuya dalamama
ve ona/ ve kendime/ ve aþkýma verdiðim sözü
uyandýrýp da geri alamama hâli
hecesiz her gecem karabasan
gecesiz her hecem kar’a basan o ayaklara köle
ama söyleyin bilsin/ gücüm yok
ben ikisi öz/ gerisi üvey…
tam dört hayat öðütmüþüm
hem artýk ne ahmet abi’den hayýr var
ne adalar… ne sahiller…
ne de mozart hâlimden anlar
iranlý bir kemancýnýn yayýna sýðýnmýþým
hangi notaya bassa oraya savruluyorum
ki her bastýðý nota keder
bereket ki þairin kederi keten deðil saten;
basýp geçtiði her notayla
mutluluktan kavruluyorum...
ama yine de unutmayýn söyleyin
önce sevmeyi öðrensin o çocuk
sonra gelip çalsýn/ zaten...
kaçýrmýyor…/ ben aklýmý hâlâ…
onun için saklýyorum.
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.