Gidenin arkasýndan donuk gözlerle baþlar. Sessiz çýðlýklar. Ya o kapý kapanmýþtýr. Ya terminaldeki otobüs kalkmýþtýr. Ya da tren. Giden meçhule doðru yol alýr. Duymaz, duyamaz ardýndaki sessiz çýðlýklarý.
Ýkiye bölünmüþ yaþlý çýnar misali, Ýçine ve dallara daðýlýr çýðlýklarý. Sadece kendi duyar ve hisseder. Anlatamaz bir baþkasýna içinden geçenleri.
Komutsuz hareket eder bedendeki çýðlýklar. Ses çýkaramadýðý gibi hissizdir de. Gördüðü hayal gibi gelen. Bazen donmuþ film sahnesi gibide duran Siluetlerden oluþan görüntüdür. O filmde sessizdir bedeni gibi.
Kalbi bile sessiz atar korkudan duyulmasýn diye. Aþkýný sevgisini söyleyemez, Sesli dünyada söyleyebilseydi, çýðlýklarý sesli atsa idi. Söyleyemedi, atamadý. Sessiz uzay boþluðunun derinliklerinde Bir güneþ görünene kadar sürecek Bedendeki sessiz çýðlýklar.
12-02-2010
Yýlmaz Barýtlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
yılmazbarıtlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.