Boş Sokaklar...

Hüzün taþýmasýn daðlar,
Karanlýk çökmesin doruklarýna,
Gökyüzü bu denli solgun
Evler, taþlaþmýþ yürekler gibi,
Yollar sanki ayrýlýðýn habercisi,
Sokaklar ýssýz, terkedilmiþ
Bu kent sevgisiz þimdi
Bir tek dolunay dolanýyor tenhalarda
Yalnýz o gülümsüyor gökyüzünden bana
Senden bahsedercesine ýþýltýyla
Eðilip kulaðýma fýsýldýyor
O seni ölesiye seviyor diye
Ýnanmak isterken delirircesine
Rüzgar kokunu getiriyor avuçlarýma
ve bulutlara uçuyor kanatlanan yüreðim
Yine her zamanki gibi gülümseyen gözlerin
sýcacýk ellerine uzanýp tutmak için
koþuyorum sana doðru
Bende seni seviyorum demek, sýkýca sarýlmak niyetim
duymuyorsun kalbimin sesini, görmüyorsun aþk meleðimi
Bulutlarla birlikte yokoluveriyor silüetin
Boþluða düþüyor umutsuzca bedenim
kahreden bir ses titretiyor yüreðimi
Amansýz bir sevdaya düþmüþüm belli
Çýðlýk ve gözyaþýmla baþbaþa
kalýyorum yine kentin boþ sokaklarýnda....

Sosyal Medyada Paylaşın: