bu ara vahþi ve ipini koparmýþ bir telaþ savruluyor midemden gýrtlaðýma doðru, þu hasar görmüþ, caddelerinde, gidiþindeki talanýn ayak izlerinin kol gezdiði gölgelerde dört nala kusmak istiyorum
þehirler biriktiriyorum sen gideli beri çýkmaz sokaklardaki kaldýrýmlarda adýmlar hep sen baskýlý gözlerin gibi ýþýl ýþýl gökteki ay Ankara’yý giyinirdi gece vitrin süsleri gibi parlarken gökte yýldýzlar
henüz yazýlmamýþ þiirler gibi severdim seni öylesine el deðmemiþ, saf adý konmamýþ þafaða asardým sözlerini biraz halk ekmek, üç beþ zeytin bir bardak Ýstanbul ara sýra düþ tadýnda simitler, dudaklarýmýn arasýnda çok çalýnmýþ bir türkü sonra düþerdi içime densiz mesafeler
bildik bir aþktý benimki seninki bildik bir vurdumduymazlýk çekip gitmek kadar kolaydýn bana hani gölgen uzardý ya þehrimde git gide ayazýndan dudaklarým çatlar taze kavrulmuþ bir kaç hatýra ile ýsýnýr mülteci yalnýzlýðýmda kuru sýký düþlere sarýlýrdým
öyle bir ölüm þekli var mý bilmiyorum ama seni unuta unuta ölmek isterdim
syrus
Sosyal Medyada Paylaşın:
syrus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.