HAYAT

Gece parça parça çökmekte,
El ayak çekilmekte, hasret bitmekte.
Kaldýrýmlarýn küstahlýðý güneþle beraber erimekte.
Sarý sýcak kuþlarýn uçuþundaki heybet,
Meclisteki saygýn lezzet,
Burukluða dönüþmekte, desen desen üstüne.
Ýlmek ilmek üstüne hayat iþlenmekte.
Ne hâldir ki bu geçmiþ þimdi ile,
Þimdi gelecek ile ritmik, muallak,
Aþikar olan þu ki hayat zindan.
Gece çisil çisil çözülmekte,
Zaman umarsýz pusula, umut þifre,
Fener ebediyete gitmekte.
Renk renk üsütne geçmekte,
Þekiller, düþünceler birbiri üstüne,
An be an hayat omuzlar üsütne binmekte.
Gece pare pare karanlýk,
Hesap zamaný, hesaplaþmalý kendinle.
Zaman ilerlemekte, saba esmekte,
Kaldýrýmlar ürpermekte,
Kuþlar yuvalarýndan dönmekte,
Beynimde ki düþünceler erimekte.
Sosyal Medyada Paylaşın: