Þairim;
Bir kitabýn da sonuna yaklaþtýk bak
Adým adým, sayfa sayfa...
Satýr satýr, mýsra mýsra.
Aylardýr, hep sabýrla ilerledik
Sona bir adým kaldý artýk...
Her on seneme bedel bir kitap.
Yalnýzca beþ þiir kitabý sundum
Yaþ altmýþa dayandý...
Belki, yolun sonu deðil
Kabul et, kývýrma þimdi...
Ýnsan ömrünün ortalamasýna ne kaldý?
Her ne kadar ömür
Bizim elimizde deðilse de,
Vücudumuz da
Bunu hissettiriyor...
Saçlar hepten beyaza döndü,
Yüzdeki kýrýþýklýklar bir bir çoðalýyor,
Kalbimiz zorlamaya gelmiyor
Sýkýþtýrýnca, teklemeye baþlýyor.
Çevremizdeki öncüler,
Yaþlýlar azaldý.
Her gün eksilip kayboluyor...
Biz de artýk,
Onlarýn sýnýfýna girdik
Onlarýn arasýnda fark edilmiyoruz.
Onlarýn safýnda,
Namaza durur olduk...
Kardeþ, aðabey diyenler azaldý,
“Amca” diyenler çoðaldý.
“Dede” de diyenler var artýk...
Demek ki,
Kafa kaðýdýmýz yaþlanmýþ.
Hazýrlanmalý,
Hazýr olmalýyýz.
Belli mi olur?
Kapýmýzý, çalýverirler aniden...
Sessiz gemiye,
Biner gideriz...
18. 07. 2004
Suat TUTAK
(Eski þiirlerimden)