Hep zehirli çiçeklerin yurdu olmuþ yýllarým
Baðýmdan biçmeden daha amansýz geldin cana
Zemherinin ellerinde mahkûmken tüm dallarým
Tomurcuk açmadan daha zamansýz geldin bana
Ömrün nurdan mihrabýnda kalbin kalbe deðiþi
Aþk, beþiðinde; mezara döner mi diye sýna
Kangrenli þu günlerde ki þafaklarýn doðuþu
Umudu saçmadan daha zamansýz geldin bana
Soru içinde sorular cevaplarsa azaplý
Olmazlarda kývranýrken sürekli yana yana
Aklýn kemendini çözüp alev saðan girdaplý
Zorlardan geçmeden daha zamansýz geldin bana
Gönülden gelen ikrârda riyâlar arayarak
Üstelik prim vererek bin vecd ile talana
Suretten medet mutlanýp aslýna yamayarak
Gerçeði seçmeden daha zamansýz geldin bana
Sürekli teþbih ederek en ulvî vasýtayý
Hükümdar berâtý konmuþ sanýlýr o fermana
Yakýþtýrarak takdýðýn o asýlsýz yaftayý
Üstümde ölçmeden daha zamansýz geldin bana
Himmet ile yâd ettiðim lisan-ý münfisinin!
Yoz sesi deðer durmadan kadir þinas cenana
O zincire vurulduðun tamahkâr, kör nefsinin
Duvarý göçmeden daha zamansýz geldin bana
Artýk haleli mahtan son sözdür son nasihat
Elmaslý taçlarý taksan kibir gölgedir sana
Gönlüm arkýnda akarken deryaca Ab-ý hayat
Suyunu içmeden daha zamansýz geldin bana
Þükran AY
“Þiirde vuzuh, þairin kudretine olduðu kadar okuyucusunun da ruh imkânlarýna, anlayýþýna, irfanýna ve hüsn-i niyetine baðlý bir keyfiyettir.”
Asaf Halêt Çelebi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.