Kelebekler Hiç İki Bahar Görür Mü ?

Sen, baharýn nadide gülüydün.
Sen, sevgiye adanmýþ bir ömürdün.
Bülbüller þarkýlarýnda sana yanardý.
Toprak ise yüregini dallarýna açardý..
Rüzgar bile susardý kokunda.
Sema, nazlý nazlý düþer
Rahmet olurdu dalýnda...

Bir gün ;
Kanatlarýmýn üþüdüðünü,
Dallarýnýn solup teninin öldüðünü gördüm.
Kýþ mevsimiydi rüzgarla gelen..
Kýþ uykusuna dalacaktý o gözlerin.
Topraða uzanýp bahara açacaktý o yüreðin.

Hüzün çöktü küçük yüreðime.
Elbet sana olan aþkým bitmeyecekti..
Sen sonraki baharda tomurcuk açacaktýn.
Topraktan ayný güzeliginle kalkacaktýn...
Ben ise; yalnýzlýga kanatlanacaktým..

Yaðmurlar yaðsa ,
Baharlar uzasa diye kaç kez iç geçirdim.
Hasret bulutlarý düþse de,
Bir gün karlý sabahlara uyanacaktýk
Sen; gözlerini baharda gülümsemek için
Hulyalara dalacaktýn...
Ben ise; sonsuzluga uçacaktim.

Sakýn üzülme sevda gülüm.
Sevdam hep gökyüzünde olacak.
Sakýn sitem etme bana;
Ne olur anla beni.
Kelebeklerin ömrü ,
Hiç iki bahar görür mü gülüm ?

28.01.2006

Sosyal Medyada Paylaşın: