Uçları Kanayan

Uçlarý Kanayan

kocaman çocuk düþlerimden kaydým
yýldýzým vardý uçlarý kanadý
ben
kanadým...
kümülüslü...

baðlamamýn telleri boðazýma sarýldý
çünkü ben hep seni çaldým
sen beni teslim ettin
dar aðacýna daracýk dünyanýn
kirli paslý
çisilleniþine
göz pýnarlarýmýn isli...

kuþkulu bir yaðmur vakti çöl oldum
keskin bir çöl akþamý göl oldum
sýrf dikenlerinin hatýrýna açýlmamýþ
kýrmýzý bir gül oldum
doðdum doðurdum ama hep dul oldum
deðerim gülden öteydi
beþ kuruþ etmez pul oldum
ölüm geldi
son kozunu oynayan döl oldum
ayaklarýnýn ucunda
ama sisli...

uysal bir geceye fýrtýnalýk tasladým
fýrtýnam aldý beni yalnýzlýðý aþtý götürdü
sensizlikten öteye suslu...
kendime bir ateþ yaktým sen olmayýþý aðýtým oldu
güneþi boþladým
özlemine bir türkü ünledim son sözlüðü de aþtý
herþeyi bitirdi
herþeyi taþladým
gülüþünle rütuþlu
puslu...

kahrolduydu ya sokaðýnýn çiçeði soðukta
sokaða düþtüm çiçeðin olamadým kanadým
ama kanamadým suretine
içli dýþlý...
pencerenin menekþesi üþürken þubatta
pencerenin oldum menekþenin olamadým sabahý
aðladým...
gülemedim çerçevelerimden sabaha bakan hayretine
akýllý uslu...
yazýlý nakýþlý...

bütün unutulmalarda ben vardým hatýrlamalarda sen
sen unuttukça ben hatýrladým sonsuz güzel eþkiyayý
kara sevdayý
daðlý taþlý
kurtlu kuþlu
yazlý kýþlý
kerem’li puþtlu
aðlarýna takýldýðým zaman kendine ihanet etti
kendi acýmasýzlýðýna kýydý bizi ölümsüzleþtirdi
seraplý düþlü
dipdiri ölüþlü...

uçlarý kanardý kirpiklerimin
anlarken aldatýþýný
ömrünü ömrün sandýðýnla
koynunda kollarýn yýlan gibi kývrýlýrken
kendini býrakýr
bana sarýldýðýnla biterdi tüm yollarýn
saçlarýn
bendeki sen sandýðýnla
avunurdu...
tel tel kývançlý
yumak yumak yanýþlý...

uçlarýn kanayan yanýydýk
ama hep geride kalýþlý...
hiçlerin sonlayan baþýydýk
heplerle ayak uçlu baþ uçlu
bire bin katýþlý
yalan söyleyiþli...


aþk yakýþtýðý için hüznüme ayrýlýk aþýk bana...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: