AĞAÇ İLE HASBİHAL.....
Cýlýz dallarýn sarkmýþ, akan suyun üstüne,
Hýrçýn esen rüzgarýn, saklý esiri misin?
Yeþillikler dolanmýþ gövdesinin büstüne,
Bu edalý bahçenin yaþlý kusurumusun ?
Üzülme kederlenme , dalým kurudur diye,
Bak her taraf yeþerdi,baharý görmez misin?
Kökün uzat topraða can hamurudur diye,
Güneþte çýkýverdi artýk yeþermez misin?
Cümbüþ geldi topraða, çiçekler açar bir bir,
Aldýrma sen rüzgara, býrak öyle baðýrsýn,
Yeþillen güzelleþ de , bahardan saraya gir,
Beyaz çiçekler açta ,saçýn baþýn aðarsýn,
Yalnýzým diye yanma ,konuþ söyleþ çimenle,
Bak onun hikayesi , ayný senin gibidir,
Þarkýlar söyleye dur, yanýndaki dikenle,
Köþedeki pembegül, bahçenin edibidir,
Uzatýp dallarýný , derdin söyle dereye,
Bir dönem kuruduysan, bu çýkýlmaz hal mýdýr?
Bilmemki bu sitemin, bu gidiþin nereye,
Seni bu kadar üzen bu kuruyan dal mýdýr?
Kýzma kara kargaya ,dallarýnda gaklasýn,
Müjdelesin baharý ,þöyle cümle cihana,
Gelsin bahçývan amca, dallarýn budaklasýn,
Tomurcuk çiçeklerin ,koku versin her yana,
Bakma söyler dururum, bende senin gibiyim,
Þu vefasýz zamanda , akýp durur mübarek,
Ömür denen yazgýnýn ,elli yýl sahibiyim,
Bu çarký devri daim, sürer kýyamete dek....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.