BOŞA GEÇMİŞ BİR ÖMÜR
Parlayan ýþýklar karþýsýnda
Eser yok denizin maviliðinden
Sert rüzgârlar esiyor yüreðimde
Býrakmýyor bir yudum sevgiyi bile
Kararmýþ gönlüme aydýnlýðý esirgedin
Mutluluk ekmiþtim sen çöle çevirdin
Sevinçle besleyip büyütmüþtüm
Sevgi damlalarýný bile alýp götürdün
Küskünüm sana hayat küstüm ben
Yüreðimi açtým sana ne istedin benden
Bana kastýn mý var nedir bilemedim
Mücadele edemem beni yok edip bitirdin
Umutlarým bitti gözlerimin feri söndü
Ömrümün son günleri yaþayamadan geldi
Aþký beklerken bak saçlarým aklarla doldu
Kýymetini bilemedim hayat seni çözemedim ben
Boþa geçmiþ ömürden þimdi kalan geriye
Çektiðim çileye deðmeyen bir yaþammýþ meðer
Fýrtýnalarla boðuþurken yenilen bir beden
Anýlarýna bile sahip çýkamayan ben
Nihal / 18.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.