- Üniversite Dostlarýma -
Bir fotoðraf, ta eskilerden…
Okulda çekilmiþ besbelli.
Eylül sarýsý hüzünler dolu
Ve o yüzlerde sevinç belirtileri…
Bak,
Þu, Mehmet Ali.
Sitemkârdýr kaderine;
Merhametli
Ve insanlýktýr en iyi dersi karnesinde
_ Kimselerin göremediði _
Ayþegül çömelmiþ yere,
Yine dalgýn ve düþünceli.
Ne kadar karamsar kýzdý, deðil mi,
Ve ne kadar aydýnlýktý o güzel yüreði?
Ali dost canlýsý ve kibar;
Bilgi kokardý meneviþ gözleri.
O da yetim büyümüþ;
Benimki gibiydi kaderi.
Asuman dert bilmez ,
Hep gülmeye hazýr ve dipdiri.
Kim bilir kimlerle dertleþirdi
O uzun kýþ geceleri?
Esen, gizemli bir kýz;
Minyon, sevecen ve güzel.
Çýkýp gidecek fotoðraftan býraksak
Ve sanki hep bir yerlerde beklerdi onu
Meçhul birileri
Selim, telaþlý
Hemþerim, pürdikkat
Bir kulaðý çalacak zildedir hep;
Elinde boþ bir kâðýt,
Aklýnda evde unuttuðu kurþun kalemi.
Bu da Harun,
Elinde kitap olan yani
Hep okurdu aþktan kalan zamanlarda.,
Arada kaçýp kaçýp Kordon’da
Kýzlarla ucuz þaraplar içerdi geceleri.
Kurtuluþ’u saymayalým,
Ýzmir’de bir garip Orhan Veli.
Okulda görene aþk olsun;
Dokuz Eylül’de doðmuþ
Adýndan belli.
Bu Feyyaz, bu da Semi…
Okulun en uslu erleri;
Bir yanlýþ yaparým diye
Korkuya ayarlýdýr yürekleri
Ayla’ydý galiba adý,
Þu dalgalý saçlý kýzýn.
Hüznü gülüþünden belli.
Bir sýr küpüydü iyi bilirim,
Hüzün makamýndadýr onun bütün ezgileri
Ýþte Sevda en önde
Flu görünüyor, Tekirdað þarabý gibi;
Kýpkýrmýzý yüzünde gülücükler,
Yüreðinde kuþ sesleri.
Enhoþlar’da zeytinlikte saz çaldý bize
1 Mayýs’ta þu eðilen.
_Hayret hiç eðilmezdi halbuki_
Baltacý Metin’di diðer adý
Bir Katerina’sý eksikti, üstelik iyi bir devrimci.
Orman gibi bir sakal süslerdi bütün düþlerini.
Düzgün arkadaþtý Nermin,
Üþenir defterine rakamla yazardý “1”leri
Bakmayýn minyon olduðuna.
Roman hastalýðý vardý eskiden;
Nermin galiba bu yüzden hiç büyümedi.
Yurdagül büzüþmüþ, pek tedirgin bugün.
Korkmazdý hiçbir þeyden
Kediden korktuðu gibi.
Suskunluk var kaderinde,
Bakýþlarýnda týrmýk izleri…
Dost insan,
Ýyi bir teori adamý Kâmil.
Devþirdiði bilgilerle döver
Ana’nýn yazarý Gorki’yi;
O da bir doðru çizmiþ kendine,
Herkes gibi.
Aynur’dur þu baþörtüsüne bürünen.
Budur iþte son hali;
Bir Kur’an tecvidi gibi hüzünlüydü sesi
Ve sanat müziðinde yepyeni bir Dede Efendi.
Kral Faysal sanýrsýnýz Rapçi Halit’i
-Kumral olmasa yani-
Ýnsan ve komplekssiz...
Bence
Tarihe geçmeli Halitoðullarý Beyliði.
TRT’de sunucuydu Aylin
Çok güzel kullanýrdý Türkçeyi.
Pek estetik giyinmiþ, havalý yine
Bir programý var bugün, her halinden belli.
Ümral, pek temkinli fotoðrafta bile.
Sohbette: “Arkadaþým!”dý iki sözünden biri.
Acýsý, pek Fuzuli maþallah,
Yoksul ve yarým uyaklý dudaðýnda gülüþleri.
Özgür solda, tipik bir Adanalý.
Sevdi mi Allah’ýna kadar sever insaný.
En arkada mahzun, utangaç…
Boðazýnda düðümlü sevda sözleri.
Þu uzaklardan gelen Cevdet’tir, tanýdým;
Ýçine atmýþ onca öfkesini.
Almancada okuyan bir misafir o,
Sýmsýký saklýyor askere gidince vurulacak yüreðini.
Bir Ali’miz daha var, hukukçu…
Ara sýra Göksu’ya gelirdi, Karadeniz’e.
Gitti mi kalbime inerdi yokluðu,
Bir hançer gibi.
En samimi dostumdur aslýnda,
Onunla paylaþtýk birçok kederimizi.
Ýlla Alaattin olmalý yaný baþýmda,
Saðýnda o hayali sevgili.
“Akþam oldu hüzünlendim ben yine”
Ya da Zeki Müren’in “Kahýr Mektubu” misali.
Ýþte psikopat ev sahibim gazetede
Satýrla dört öðrenciye saldýran
Ve onun iki katlý Rum evi haberi.
Tüyleri diken dikendir Hayrettin’in hâlâ
Fotoðrafta titriyor korkudan dizleri.
Hayret,
Bu kez göremedim aramýzda
“Ve güneþler batýdan doðuyor.” dizesinin mucidi “ Iktýsatçý Edip”i.
Bir de Zeki Abi’nin çok hoþlandýðý
O gençlik lideri Ata
Ve “Yavlum Mithat” esprilerini…
Ýnciraltý’nda akþam,
Hüsnü saz çaldý mý geceleri,
Gurbet ve yoksulluk tozardý zaman.
Yüreðine yüreðine giderdi eli;
Ezginin Günlüðü’nü tutardý,
“Düþler Sokaðý” sakinleri misali.
Feyza Hepçilingirler, Özden Çelebi,
Ahmet Peker, bir de Raif Özben...
Bir yerinde olsa bu fotoðrafýn…
Okusa Özden Haným, Orhan Veli’nin “Aðaç” þiirini:
“Ay çocuklar, bu þiire bayýldýmmm!” diyecek
Eliyle düzeltip koca gözlüklerini.
Ýþte bu, tanýdým,
Masmavi gökyüzü soluduðumuz:
Ýzmir’in en güzel rengi.
Bir bulut mu ne soldaki,
Kim bilir nereye alýp götürmekte en güzel düþlerimizi?
Bir satýrlýk yer ver fotoðrafçý kardeþ
Fotoðrafta yorgun anýlarýma
Yapayalnýzým evde ve pek çileli.
Ýlktir Rodrigo çalýyor radyomda;
Ve binmiþim düþsel bir vagona,
Beyaz bir geceye karýþýyor tren sesleri.
Alsancak’ta bir konak
Fransýz Hastanesi’nin yaný
Çevir oraya çevir objektifini.
Nevfel’le aç kalmýþýz üç gün,
Yaþama tutunmuþuz suyla ýslatýp küflü ekmeði.
Bu da ben,
En son yolcusu bu dolmuþun;
Ýþten gelmiþim uykusuz, periþan;
Zengin düþlerim paramparçadýr.
Bende toplanmýþ onca insanýn kederi.
NURÝ SAÐALTICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.