Vatansın oğul
Vatansýn oðul
Sen Çanakkale’sin oðul, yurt sensin toprak sen,
Bir elinde al sancak, bir elinde silahýn,
Biraz sonra þehadet, cennet senin mekanýn,
Eðer geri dönersen, gazidir senin þanýn.
Sen topraksýn, sen ateþ, Kilitbahir’de kale.
Düþmanýn ödü patlar, rüyada akla gelse,
Gücümüzü alýrýz, biz ilahi kitaptan.
Ölüm nedir ki; þehadet muþtusu dururken,
Yaþamak gibi koþarken enginden yüceye,
Bütün kafir bir olsa, getiremez kündeye.
Kanýmýzla yoðrulan bu vatan topraðýna,
Bastýrma! Bir adým dahi zalim düþmanýna.
Lakin misafir olsa en büyük düþmanýmýz.
Soframýzý açarýz, hoþ sevecen tutarýz.
Sen Çanakkale’sin oðul siper et gövdeni.
Geçmesin bir melun bak; o kapýdan içeri.
Tarih tanýk, toprak tanýk, taþ tanýk vatana.
Hak iddia edenin boyuna bir baksana!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.