Karanlýðý bile umut veren hoþ bir odadayým Sarýsý eskimiþ pirinç karyolada aðýr hasta yatmaktayým Cibinliðine bakirelerin iþlediði mavi pembe kelebekler iliþtirilmiþ eski bir yatak Gýcýrdayan parkeleriyle ahþap bir hüzün var odada Sen bana gelmektesin Ellerin bana gelmekte Ve her adýmda bir on yaþ daha yaþlanan ellerin Yüzüme deðdiðinde patlýyor birdenbire tuz buz oluyorlar Bazý parçalarý aþaðýya birer þemsiye yardýmýyla yavaþ iniyorlar Bir tanesi hiç ergen olmamýþ gülücüðümü taþýyor Bir diðeri iç atlasýmýn merhamet daðlarýný Kimileri çok hýzlý düþtüðünden göremiyorum O acelesi olanlarýn kötü yanlarým olduðunu sadece tahmin ediyorum
Yüzümde delikli, irinli yaralarým var Ýlacý ekþi elma olan bir hastalýða yakalanmýþým Sen kucaðýnda koca yeþil elmalarla yaklaþýyorsun Yaklaþtýkça küçülüyor elmalar Her birini bir deliðe býrakýyorsun Ýyileþiyor yaralarým Gülümsüyorsun Gözlerin her zamanki gibi iyi geliyor Uykuya dalýyorum Uyanmak için Unutmadým seni hiç Sen bunu bilmiyorsun…
17.03.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
astakoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.