Beceriksiz bir ressamýn –senin- eseriyim ben. Önce bir çocuk çizdin ,çöpten Yuvarlak bir yüz ,gülümseyen bir aðýz , Birazcýk kepçe kulaklar… Ve elinde çiçekler ;beklerken.
Gözleri yeþil mi olsun ,mavi mi? Derken unuttun… Karanlýklarda beklettin beni ; Elimde çiçekler. Ve bir þey çizdin sol yanýma , Kocaman ,kýrmýzý. Her bakanýn gördüðü ;ama Beklenenin heyecanýný fark etmediði…
Sonra bir ev çizdin sanýrým, Kiremitleri boyanýrken duydum . Bu sefer de unuttun ; Kapýsýnýn tokmaðýný çizmeyi. Dokundum,arandým… Elimde çiçekler.
Anladým ki yarým býraktýn eserini. Dedim ya : Beceriksiz bir ressamýn eseriyim ben. Þimdi somurtan yüzü ,solan çiçekleriyle.
Birol GÜVEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
bguven06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.