Biliyor musun,
Ýlk aþkýmdýn sen benim.
Belki de bu yüzden hýrçýnlýklarým hep sanaydý,
Küsmelerim hep sana.
Tenin baþkaydý senin,kokun bambaþka
Hiç kimsede olmayan,
Kimsenin veremeyeceði bir aþktý seninki!
Kuzey,güney,doðu,batý
Tüm rüzgarlar senden doðru eserdi.
Üþürdüm senden doðru esmeyen rüzgarda,
Yokluðunda bir boþluk belirirdi içimde
Aðlamaklý olurdum.
Sen öðrettin birçok þeyi bana.
Dünyaya meydan okumayý,
Aðlarken bile gülebilmeyi senden öðrendim.
Hangi derdim ellerinde çare bulmadý ki.
Zamanla her þey deðiþiyor biliyorsun,
Þimdi hayatýmda baþka bir aþk daha var;
Eþim!
Ama biliyorsun deðil mi “ Anne”
Ýlk aþkýmdýn sen benim…
Birol GÜVEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.